فیلسوف، پژوهشگر، کنشگر فرهنگی، اندیشمند و منتقد اندیشه دینی ایرانی «آرامش دوستدار» شامگاه چهارشنبه، ۵ آبان، در شهر کلن آلمان درگذشت.
آرامش دوستدار به نقد بنیادین اندیشه دینی شهرت دارد و آثار او با واکنش های بسیاری از سوی هواداران جمهوری اسلامی مواجه شده است.
از جمله آثار دوستدار که در جمهوری اسلامی جنجال برانگیخت، می توان به “امتناع تفکر در فرهنگ دینی”، “درخشش‌های تيره”، “ملاحظات فلسفی در دين و علم”، “زبان و شبه‌زبان فرهنگ و شبه‌فرهنگ” و کتاب “خویشاوندی پنهان” اشاره کرد.
دوستدار كه منتقد اندیشه دینی ایرانی بود اظهار داشته که فرهنگ ایرانی به دلیل تسلط اسلام فرهنگی دین خو است که در آن کنکاش فکری، پرسشگری و تفکر انتقادی وجود ندارد.
پیروان و طرفداران آرامش دوستدار او را متفکری مستقل و برجسته می‌دانستند که پایه‌های فرهنگی جمهوری اسلامی را به شدت زیر سؤال می‌برد، اما برخی از منتقدان او حملات تند او به دین و تاریخ اندیشه را ناعادلانه و غیر منصفانه خواندند.
اين فیلسوف ایرانی در سال ۱۳۱۰ در تهران در خانواده ای بهایی متولد شد، اما بعداً اعلام کرد که وی دین‌ناباور شد. و در سال ۳۷ برای تحصیل در رشته فلسفه به آلمان رفت.
دوستدار در سال ۱۳۵۰ دکترای فلسفه، روانشناسی و دین‌شناسی تطبیقی را از دانشگاه بن به عنوان “رابطه اخلاق و ارادهٔ سلطه‌گرا در آثار نیچه” دریافت کرد.
