به مناسبت روز جهانی خشونت علیه زنان ، امسال ۶۰ سالگرد آن را جشن می گیریم ، زیرا این روز به دلیل یک واقعه تاریخی در جمهوری دومنیکن در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ نامگذاری شد.
در این روز ، سه خواهر دومنیکن ، معروف به خواهران میرابل ، پس از ماهها شکنجه توسط سرویس امنیت نظامی قتل داده شدند.
و این پس از آن است که این سه خواهر در فعالیت های سیاسی علیه رژیم دیکتاتوری در جمهوری دومنیکن شرکت کردند.
بیست و یک سال پس از این واقعه ناخوشایند ، در سال ۱۹۸۱ ، کنفرانسی با حضور مدافعان حقوق زنان در آمریکای لاتین در بوگوتا کلمبیا برگزار شد.
پیشنهاد شد که روز خواهران میرابل به عنوان روز جهانی خشونت علیه زنان مبارزه تعیین شود.
هدف از این اقدام جلب توجه بیشتر افکار عمومی جهان به این موضوع بود.
سازمان ملل متحد امروز آن را در سال ۱۹۹۹ به رسمیت شناخت و در تاریخ وقایع خود قرار داد تا هر ساله توجه دولت ها و مردم سراسر جهان را به خود جلب کند.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) خشونت علیه زنان را در تصمیم گیری تعریف می کند: هر نوع رفتار خشونت آمیز مبتنی بر جنسیت که باعث آسیب جسمی ، روانی یا جسمی به زن شود ، می تواند تهدید ، اجبار یا به طور کامل از حقوق وی محروم شود.
به گفته سازمان های غیردولتی حقوق بشری ، از ابتدای شیوع جهانی کرونا ، جهان شاهد شیوع بیشتری از خشونت علیه زنان و دختران بوده و این خشونت ها عمدتا در خانواده ها رخ می دهد.
یک سوم زنان در سراسر جهان خشونت را تجربه می کنند که بزرگترین نقض حقوق اساسی در جهان است.
کتابهای زیادی درباره خشونت علیه زنان منتشر شده است و ما برخی از کتابهای مربوط به خشونت علیه زنان را بررسی خواهیم کرد.
كتاب هزار خورشید تابان، پشت ابر
خالد حسینی ، نویسنده افغان ، در کتاب این هزار خورشید تابان درباره این زخم عمیق نوشت.
این کتاب سه دهه از تاریخ افغانستان را بازگو می کند ، از حمله ارتش سرخ شوروی به افغانستان گرفته تا مقاومت در برابر مجاهدین ، جنگ داخلی و ظهور طالبان در زندگی دو دختر. این کشور تشکیل شد.
داستان هزار خورشید تابان ، در مورد مریم و لیلاست ، مریم دختر مردی به نام جلیل است که چندین زن دارد و بسیار ثروتمند است. او و مادرش جدا از پدرش زندگی می کنند. ماریام هنوز جوان است که مادرش را از دست می دهد و مجبور می شود به خانه پدر و مادرخوانده خود برود.
كتاب رویاهای فروخته شده کودکی
فقر دلیل دیگر خشونت علیه زنان است.
به گفته یونیسف ، خانواده های فقیر نپالی سالانه بیش از ۱۰ هزار دختر را به قاچاقچیان انسان می فروشند که بیشتر آنها در مراکز فساد در هند و کشورهای همسایه قرار دارند. پاتریشیا مک کورمیک ، نویسنده و فعال حقوق زنان ، با جستجوی این دختران داستانی غم انگیز نوشت.
فروخته شده، نوشته پاتریشیا مککورمیک، با ترجمه نازنین عباسی و سیدهصدف عظیمی، در ۱۵۹ صفحه توسط نشر تیسا به چاپ رسیده است.