ارنست میلر همینگوی نویسنده آمریکایی برنده جایزه نوبل ادبیات است. وی از پایه‌گذاران یکی از تأثیرگذارترین انواع ادبی، معروف به وقایع‌نگاری ادبی، شناخته می‌شود.
ارنست همینگوی کیست؟
ارنست میلر همینگوی نویسنده آمریکایی برنده جایزه نوبل ادبیات است. وی از پایه‌گذاران یکی از تأثیرگذارترین انواع ادبی، معروف به وقایع‌نگاری ادبی، شناخته می‌شود.
همینگوی علاقه‌مند به دریانوردی و ماهیگیری و سفر و گاوبازی و آشپزی بود. توانست با تکیه بر استعدادش در نوشتن از جمله برترین آثار داستانی ادبیات مدرن را خلق کند. مردی که از سیاه‌زخم، مالاریا، سرطان پوست، ذات‌الریه، دیابت، دو سانحه هوایی و یک تصادف اتومبیل جان سالم به در برده بود اما در انتها با تفنگ دولول محبوبش زندگی خود را به پایان رساند.
کودکی ارنست همینگوی
همینگوی در ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۹ در سیسرو (اوک پارک کنونی) ایالت ایلینوی متولد شد. پدر او پزشک و مادرش مربی پیانو بود. محل زندگیش به حومه محافظه‌کار شیکاگو معروف است که او دوران کودکی تا جوانی‌اش را در آنجا گذراند اما خانواده‌اش یک کلبه چوبی در شمال ایالت میشیگان نیز داشتند که بیشتر زمان خود را در آنجا سپری می‌کردند. در میشیگان بود که همینگوی علاقه‌اش به شکار و ماهیگیری را در خودش كشف کرد و فرصت و فضای کافی برای این ماجراجویی را به دست آورد.
همینگوی نوشتن را از روزنامه دبیرستان خود آغاز کرد و بعد از فارغ التحصیلی توانست بلا فاصله به کانزاس سیتی استار برود و در آنجا به صورت حرفه‌ای کار خود را شروع کند؛ شروعی که تجارب آن تأثیری بزرگ بر پیشرفت سبک و نثر او داشت. در آنجا بود که او آموخت جملات را به سبک ساده‌ای بیان کند.
دوران جوانی ارنست همینگوی
به محض اینکه آغاز جنگ جهانی اول زندگی ارنست همینگوی تغییر شد و او به ارتش ایتالیا به عنوان راننده آمبولانس فرستاده شد و به دلیل خدماتش توانست مدال نقره شجاعت را از ارتش ایتالیا دریافت کند. اما کمی بعد ترکش‌هایی به او اصابت کرد که باعث جراحات سختی بر او شد که برای مداوا او را به بیمارستان میلان منتقل کردند. در بیمارستان میلان همینگوی با اگنس فون کوروسکی آشنا شد که وظیفه پرستاری از همینگوی را بر عهده داشت. بعد از مدتی همینگوی به او درخواست ازدواج می‌دهد و اگنس فون کوروسکی نیز قبول می‌کند اما بعدا به خاطر مردی دیگر همینگوی را ترک می‌کند و این مسئله بر او تأثیر بدی گذاشت.
پس از پایان جنگ و بهبودی سلامتی‌اش روزنامه‌نگاری را دنبال کرد و کار در تورنتو استار، یک روزنامه‌ی کانادایی را آغاز کرد. او در این دوران به دنبال علاقه‌اش به نوشتن، داستان‌نویسی را با یک سبک خاص و متمایز از فعالیت سایر نویسندگان آغاز کرد. او با شیوه روایت منحصر به فردش و قلم توانایش داستان‌های معروف و ماندگاری نگاشت. او با قدرت بالایش در شخصیت‌پردازی و سبک نوشتن ساده و شیوا موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۵۴ شد.
مدتی بعد در شیکاگو اولین همسر خود یعنی هادلی ریچاردسون را ملاقات کرد و بعد از ازدواج به پاریس نقل‌مکان کردند و همینگوی در پاریس به‌عنوان خبرنگار خارجی برای استار مشغول به فعالیت شد.
ارنست در طول زندگی‌اش چهار بار ازدواج کرد و به شهرهای مختلف سفر کرد. او در جنگ جهانی اول و جنگ‌های داخلی اسپانیا حضور داشت و به حیات‌وحش آفریقا سفر کرد. او مدتی در کوبا زندگی کرد و در ۲ ژوئیه سال ۱۹۶۱ دار فانی را وداع گفت.
مشهورترین آثار او
در زمان ما (۱۹۲۵)
خورشید همچنان می‌دمد (۱۹۲۶)
وداع با اسلحه (۱۹۲۹)
برف‌های کلیمانجارو (۱۹۳۶)
زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند (۱۹۴۰)
پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)
